Historia flagi Niemiec

Specyfikacje techniczne obecnej flagi Niemiec.

Nasze flagi Niemiec są produkowane w tradycyjnym stosunku 2:1 używanym do flag narodowych w Chinach, więc ta flaga będzie pasować do innych flag tego samego rozmiaru, jeśli wywieszasz kilka flag razem.Używamy dzianiny poliestrowej klasy MOD, która została przetestowana pod kątem trwałości i przydatności do produkcji flag.

Opcja tkaniny: Możesz użyć również innych tkanin.Jak spun poly, materiał poly max.

Opcja rozmiaru: od rozmiaru 12”x18” do 30'x60'

Czarny Czerwony Złoty

Początków czerni, czerwieni i złota nie można jednoznacznie określić.Po wojnach wyzwoleńczych w 1815 r. kolory nadano czarnym mundurom z czerwoną lamówką i złotymi guzikami noszonymi przez Korpus Ochotniczy Lützow, który brał udział w walkach z Napoleonem.Kolorystyka zyskała dużą popularność dzięki zdobionej złotem czarno-czerwonej fladze Oryginalnego Bractwa Studenckiego Jena, które w swoich szeregach liczyło weteranów Lützow.

Jednak narodowa symbolika kolorów wywodziła się przede wszystkim z faktu, że niemiecka opinia publiczna błędnie wierzyła, że ​​są to kolory starego Cesarstwa Niemieckiego.Na festiwalu w Hambach w 1832 roku wielu uczestników niosło czarno-czerwono-złote flagi.Kolory stały się symbolem jedności narodowej i burżuazyjnej wolności i były niemal wszechobecne podczas rewolucji 1848/49.W 1848 r. Sejm Federalny we Frankfurcie i Niemieckie Zgromadzenie Narodowe ogłosiły, że czarny, czerwony i złoty będą kolorami Konfederacji Niemieckiej i nowego Cesarstwa Niemieckiego, które miało powstać.

Czarno-biało-czerwony w cesarskich Niemczech

Od 1866 roku zaczęło się wydawać prawdopodobne, że Niemcy zostaną zjednoczone pod pruskim przywództwem.Kiedy to się w końcu stało, Bismarck zainicjował zastąpienie czerni, czerwieni i złota jako barw narodowych czernią, bielą i czerwienią.Czerń i biel były tradycyjnymi kolorami Prus, do których dodano czerwień symbolizującą miasta hanzeatyckie.Chociaż w niemieckiej opinii publicznej i oficjalnej praktyce krajów związkowych czerń, biel i czerwień miały początkowo znikome znaczenie w porównaniu z wysoce tradycyjnymi kolorami poszczególnych krajów związkowych, przyjęcie nowych imperialnych barw jednostajnie zwiększony.Za panowania Wilhelma II zaczęły one dominować.

Po 1919 roku specyfikacja kolorów flag podzieliła nie tylko Weimarskie Zgromadzenie Narodowe, ale także niemiecką opinię publiczną: szerokie kręgi ludności sprzeciwiały się zastąpieniu kolorów cesarskich Niemiec czarnym, czerwonym i złotym.Ostatecznie Zgromadzenie Narodowe przyjęło kompromis: „Barwy Rzeszy mają być czarne, czerwone i złote, chorągiewka będzie czarno-biało-czerwona z barwami Rzeszy w górnej ćwiartce wyciągu”.Biorąc pod uwagę, że brakowało im akceptacji wśród szerokich kręgów ludności krajowej, trudno było czarnym, czerwonym i złotym zdobyć popularność w Republice Weimarskiej.

Barwy ruchu na rzecz jedności i wolności

W 1949 r. Rada Parlamentarna zdecydowała, przy zaledwie jednym głosie przeciw, że kolorami flagi Republiki Federalnej Niemiec powinny być czerń, czerwień i złoto.Artykuł 22 Ustawy Zasadniczej określił kolory ruchu na rzecz jedności i wolności oraz pierwszej Republiki Niemieckiej jako kolory flagi federalnej.NRD również zdecydowała się na przyjęcie czerni, czerwieni i złota, ale od 1959 roku dodała do flagi emblemat młota i kompasu oraz otaczający wieniec z kłosów.

3 października 1990 r. Ustawa Zasadnicza została przyjęta również we wschodnich krajach związkowych, a czarno-czerwono-złota flaga stała się oficjalną flagą zjednoczonych Niemiec.

Dziś kolory czarny, czerwony i złoty są uznawane w kraju i za granicą bez kontrowersji i reprezentują kraj otwarty na świat i szanowany pod wieloma względami.Niemcy identyfikują się z tymi kolorami jak rzadko w swojej burzliwej historii – i to nie tylko podczas mistrzostw świata w piłce nożnej!